Dlaczego warto używać techniki UV-DOAS w detektorach gazu?

W technice UV -DOAS wiązka światła ze specjalnego źródła światła - lampa ksenonowa wysokociśnieniowa - jest rzutowana wzdłuż ścieżki monitorowania. Światło z lampy ksenonowej jest bardzo intensywne i zawiera zarówno długości fali ultrafioletowej, jak i podczerwieni. Jest odbierany przez odbiornik i przechodzi przez światłowód do analizatora. Światło optyczne umożliwia umieszczenie analizatora w innym miejscu niż odbiornik, który jest czasem instalowany w agresywnym środowisku.

Analizator składa się ze spektrometru z detektorem światła, komputera i powiązanej elektroniki kontrolnej. Spektrometr dzieli światło na długości fali za pomocą siatki optycznej. Można wymagać wykrycia różnych zakresów długości fali dla różnych rodzajów cząsteczek. Dlatego siatkę można obrócić, aby można było wykryć pożądane zakresy długości fali z wysoką precyzją.

Spektrometr działa najlepiej w zakresie ultrafioletowym. Technika UV-DOA jest zatem stosowana przede wszystkim do monitorowania stężeń cząsteczek, które wykazują absorpcję w zakresie UV. Następnie stosuje się również detektor światła UV. W niektórych przypadkach spektrometr działa również dobrze dla cząsteczek z absorpcją w zakresie podczerwieni. Następnie spektrometr jest uzupełniany detektorem światła podczerwieni, a następnie technika nazywana jest UV/IR-DOAS.

Wykrywanie spektrum, obliczenia Światło Podziału w siatce jest przekształcane w zmierzone widmo w następujący sposób. Wąska szczelina przechodzi przed detektorem z dużą prędkością. Podczas zamiatania sygnał mierzy się wiele razy. Wynikiem jest zmierzone widmo w wybranym zakresie długości fali. Ten odczyt spektralny powtarza się sto razy na sekundę. W miarę wykonywania przemiatania poszczególne widma są dodawane do średniej oczekującej oceny.

Ocena odbywa się dla jednego zakresu długości fali na raz. Po pierwsze, zmierzone widmo jest podzielone przez widmo odniesienia, tj. Wzrostu nagranego widma wolnego od absorpcji. Wynik jest następnie porównywany z jednym lub więcej podobnie nagrałymi widmami absorpcyjnymi dla odpowiednich typów molekularnych, w których znane jest odpowiednie stężenie. Współczynnik wielkości dla każdego wstępnie nagranego widma jest zróżnicowany, aż do znalezienia najlepszego możliwego dopasowania do zmierzonego widma. Wynik podaje średnią wartość stężenia typu (ów) molekularnych, które były na ścieżce monitorowania w czasie zebranym spektrum zmierzonym.